Mijn Waarom

Mijn Waarom: Van Worsteling naar Waarde

Iedereen heeft een reden waarom hij of zij doet wat hij of zij doet. Een innerlijke motor, een diepe motivatie die je in beweging zet, zelfs op de momenten dat alles tegenzit. Mijn ‘waarom’ is niet ontstaan uit een boek of een cursus, maar uit het leven zelf. Uit chaos, uit pijn, uit slapeloze nachten, en ja—uit kwetsbaarheid. Maar ook uit groei, inzicht, en een diep verlangen om iets van betekenis te doen met mijn ervaringen.

Een huilbaby en nachten zonder slaap

Mijn reis begon toen ik voor de 3e keer moeder werd. Wat een periode van vreugde en verwondering moest zijn, werd een strijd. Onze zoon huilde. Veel. En lang. Het waren niet alleen de huilbuien die zwaar waren, maar de voortdurende machteloosheid. Het slapen in flarden. Het continu op scherp staan.

Slaaptekort verandert je. Je verliest langzaam wie je was. Je raakt jezelf langzaam kwijt als partner, als mens. En je glimlacht ondertussen voor de buitenwereld, want het lijkt alsof dat van je verwacht wordt. Maar diep van binnen raak je uitgeput.

Autisme en het loslaten van verwachtingen

Later werd duidelijk dat onze zoon autisme heeft. Een diagnose die vragen opriep, maar vooral leidde tot het loslaten van verwachtingen. Van hoe een kind ‘zou moeten’ zijn. Van hoe een gezin ‘hoort’ te functioneren.

Autisme is geen fout. Het is een andere manier van zijn. Maar onze maatschappij heeft daar nog moeite mee. Alles draait om aanpassing, om presteren, om normaal zijn. Maar wat heb ik veel geleerd van ons puzzel kind. Gesloten deuren openen, niet opgeven maar blijven zoeken, communicatie. Hij leerde mij om oplossingsgericht te denken, wat is er wel mogelijk. Dat gold ook voor het slechte slapen.

Massage

Ik ontdekte dat hij goed ging op massage. Wat doe je dan, je volgt een opleiding. Jaren lang heb ik de meest leuke dingen mogen doen op massage gebied. Bij werkgevers, op markten en grote evenementen, met een cruisseschip door Europa.

Een schouderprothese: letterlijk stilstaan

Door een ongelukkige val kreeg ik een schouderprothese. Opeens kon ik niet meer werken zoals ik gewend was, maar ook niet slapen. Revalidatie van een jaar en uiteindelijk de conclusie trekken dat masseren er niet meer in zat.

Het dwong me tot stilstaan. Tot loslaten. Tot hulp vragen—iets wat we op onze leeftijd vaak niet meer gewend zijn. Maar het bracht me ook terug naar de kern: wat kan ik nog wel.

Mijn waarom

Hier komt mijn waarom uit. Wat is mijn rode draad waar ik nog wel anderen bij kan helpen. Niet omdat er nu zoveel aandacht voor is in de pers, wel omdat ik veel uitgeprobeerd heb en goed opgeleid ben. Samen kijken waar de schoen wringt, de algemene adviezen ken je nu wel. Gericht toe werken naar een betere slaap. Daar sta ik voor.

Mijn ‘waarom’ is geen succesverhaal met een strik eromheen. Het is een reis geweest door de jaren heen waardoor ik je net iets anders kan begeleiden.

PS: wil je met mij werken of zelf aan de slag met je slaap, hier vind je mijn aanbod.